ÆРРА ФЫЙЙУ

Раджы хохы цъуппæй касти
     Иу æрра фыййау,
Мигъ æнгом йæ быны бадти,
     Урс цагъд къуымбилау.

Бахъазыд дын æм йæ зæрдæ, –
     Тæккæ былгæрон,
Дурыл авæрдта йæ къæхтæ:
     “Агæпп æм кæнон, –

Загъта, – фос уал ам мæ сæрмæ
     Хизæд уæзæгыл,
Æз фæхуысдзынæн изæрмæ
     Уыцы бæмбæгыл...”

Дардыл йе уæнгтæ фæхаста, –
     Гъопп! – зæгъгæ, йæхи
Пуртийы зыввытт фæласта...
     Лæг ныххæррæгъ и!

 

БЕЗУМНЫЙ ПАСТУХ

Как-то раз с горы глядел он —
    Тот пастух чудной.
Облако под ним белело
    Ватой шерстяной.

И у самого обрыва
    На краю он встал.
"Эта вата — просто диво,
    Я б на ней поспал!

И пускай на горном скате
    Скот пасется мой!
Подремлю на белой вате
    Я часок-другой!"

Широко взмахнул руками
    Бедный человек
И исчез, как легкий камень,
    В пропасти  навек!