РУВАС ÆМÆ ЗЫГЪАРÆГ

Рагæй, сæрдасæнау, рувас зыгъарæгмæ
     Дары йæ дæндаг, –
Гогызтæ давынмæ суанг Æрджынарæгмæ
     Иу у сæ фæндаг!
     
Афтæмæй искуы фæндагыл куы амбæлынц, –
     Амæлис дисæй!
Хотау, кæрæдзийыл узæлæг акæнынц
     Уайтагъд сæхицæй!
     
Иу изæр та цæ æрхаста сæ фыдбылыз
     Арыхъы ныхмæ. –
Над исын нуазинаг, – загъта нæ фыдсыл, – æз
     Рагæй мæ дзыхмæ.
     
Абон æлдараты фæскъул фæцæйцыддæн, –
     Ницæй æнхъæлдзау, –
Бакæнæн ныл уыд сæ хæрнæджы æнтыдтæн,
     Зæрдæ фæуæззау...
     
Карз æнтыды тæфæй уайтагъд фæрасыг дæн;
     Абон изæрмæ
Марддæн мæ сæрæй, æрдæбон фæуадзыг дæн,
     Зилы ныр дæр ма...

Рувас йæ ныхас нæма фæци, афтæ дын, –
     Рухсаг йæ марæг! –
Далæ, сæрбихъуырæйттæй рагъæн йæ тæккæ бын
     Абадт зыгъарæг.

– Ох–хай, цы кодтай, цы? – рувас йæ хæдфæстæ
     Радзырдта рагъæй. –
Ох–хай, фæрасыг дæн, – загъта, – дæ ныхæстæ
     Карздæр арахъхъæй!..

 

ЛИСА И БАРСУК

На барсука свою злость неуемную
     Точит лисица,
До Арджинарага ходят вдвоем они
     В поисках птицы.

Если же где–нибудь вдруг повстречаются..
     Многим на диво –
Словно родные, друг к другу ласкаются
     Нежно, игриво.

Возле утеса в вечернем безмолвии
     Встретились снова.
«Не выношу я, – плутовка промолвила, –
     Больше спиртного.

Мимо владений бродила я княжеских,
     Тихо шагая.
В ноздри ударила душною тяжестью
     Влага хмельная.

Видно, поминки справляли, и пряное
     Сусло осталось.
Даже от запаха стала я пьяная,
     Дурно мне стало...»

Но, оборвав эту выдумку подлую
     Хитрой лисицы,
Вниз покатился барсук. Вот уж под гору
     Быстро он мчится.

«Что с тобой, друг мой, какою ты силою
     Сшиблен, как в драке?» –
Пьян я: слова твои, кумушка милая,
     Крепче араки!