ÆХСИНЫ ЛÆГ

З а р æ г

Хæххон фыййау, йæ фос ривæд
Куы кæнынц, уæд нæ фæзары...
Цы уыл æрцыд, нæ фæсивæд,
Уæ зæрдæтæм цы маст хъары?

Лæджы дам бас куы басудзы,
Уæд фу кæны йæ доныл дæр...
Лæг сусæгæй куы нымудзы,
Уæд нал сæтты йæ номыл дæр.

Хæххон фыййау йæ фосимæ
Къæдзæхты дæр нæ фæллайы...
Нæ фæсивæд! Кæрæдзимæ
Уæ зæрдæ дæр куы нæ райы!..

Хуыцау дын радтæд бирæ хъом,
Бæрæг зындзæн дæ хорз уæныг...
Нæу сусæг хорзæн йецæг ном,
Налатæн та – йæ фæсномыг.

Æсхъомыл дæн уырысимæ, –
Нæ цæм фæдæн сæны хъæстæ...
Цы уайсадæм кæрæдзимæ, –
Зæгъут–ма раст уæ ныхæстæ!

Цы дын зæгъæм? – уæлæмæ дæр,
Дæлæмæ дæр – нæ дзуринаг:
Æхсины лæг – нæ сæфты хъæр,
Нæ фыдты фыд, нæ худинаг!

Гадза бирæгъ æнгом дзуджы
Быдыры дæр ныппырх кæны...
Цы ма кæнæм? – ныры дуджы
Æхсины лæг æлдар кæны!

Гадза бирæгъ æфсæстæй дæр
Нæ ауæрды лæбурыныл...
Æхсины лæг йæ бæстæй дæр
Нæ ауæрды мæнг дзурыныл.

Æстур дæр ма йæхи рæгъау
Нæ нымайы кæйдæр хъомыл...
Æхсины лæг, фыдызнагау,
Арт бандзары йæхионыл.

Æстур дæр ма йæхи рæгъау
Хуыздæр хоны кæйдæр хъомæй...
Æхсины лæг, цъæх хæрæгау,
Ту нал сæрфы йæ цæсгомæй.

Рынчынæн дам æдзухæй дæр
Йæ низы кой – йæ дзуринаг...
Æхсины лæг нæ Ирæн дæр –
Нæ низы хай, нæ худинаг!

 

ПРИСЛУЖНИК

П е с н я

Привал в лугах с густой травой.
Пастух, ты песен не поешь.
Но что случилося с тобой,
0 чем горюешь, молодежь?

Кто на похлебке рот обжег,
На воду дует, говорят,
И тот, кто стать шпионом смог,
Во тьму упрятать имя рад.

Со стадом, горец, ты идешь,
Не устаешь от высоты.
Скажи мне, наша молодежь,
Зачем живешь не дружно ты?

Как не заметить в стаде нам
Бычка-красавца молодца?..
Не тайна – честных имена.
Не тайна – имя подлеца.

Скажу: средь русских вырос я –
Вина их не держал во рту...
Чего стесняться нам, друзья?
Поговорим начистоту.

А что сказать? Куда ни шло,
Скажу, что говорил всегда:
Прислужник – вот позор и зло,
Погибель наша и беда!

Волчиха стадо в поздний час
Разгонит по полю, во тьму.
Прислужник сделался сейчас
Алдаром, стал главой всему.

Сыта волчиха, все же ей
Охота рвать еще овец.
Прислужник клеветой своей
Позорит родину, наглец.

Не может даже скот считать
Чужой семью своих коров.
Прислужник ближнего бросать,
Как злобный враг, в огонь готов.

Отарой лучшей, скажем так,
Свою считает и овца.
Прислужник, серый, как ишак,
Плевок не может снять с лица.

Больные все в одном равны –
Лишь о своей болезни спор.
Прислужник для моей страны –
Ее болезнь, ее позор!